Wanneer is het zover

Ouderen zijn kwetsbaar en vaak kan een plotseling verandering in de gezondheidssituatie van de partner of van henzelf,  het kaartenhuis in één keer in elkaar laten vallen. Kinderen staan dan plotseling voor de moeilijke situatie om direct beslissingen te moeten nemen over de situatie van vader en moeder.

Terwijl vader of moeder zelf de zaak vaak bagatelliseren of de andere kinderen de ernst niet op dezelfde manier inschatten. Misschien kunnen een paar tips en ervaringsfeiten daarin helpen.

De kinderen moeten op één lijn komen

Voor iedereen in het gezin is het belangrijk om gemeenschappelijk op te treden. Vaak is het voor de kinderen die verder weg wonen, of moeder of vader niet zo vaak zien, lastig om de situatie goed in te schatten. Aan de telefoon kan moeder of vader zich nogal eens beter voor doen dan het in werkelijkheid is. Ons advies is altijd praat uitgebreid met elkaar en probeer een gemeenschappelijke gedragslijn te ontwikkelen. Als de kinderen op 1 lijn zitten ontstaat er ook een verdieping, een extra dimensie in het contact tussen de kinderen. Iedereen worstelt met het verdriet dat het slechter gaat met vader of moeder, iedereen heeft een beeld van wat het beste zou zijn om te doen. En iedereen heeft een andere ervaring en kent andere voorbeelden uit zijn eigen omgeving, die wel of niet goed gelopen zijn.

Wij willen allemaal het beste voor vader of moeder. Maar hij of zij wil zelf niet.

Oude bomen verplanten is heel moeilijk. En er zijn maar weinig ouders, die zelf een hele duidelijke beslissing nemen. Het hoeft voor hen niet, ze zijn er nog niet aan toe! En dat si heel logisch, want het is een grote stap om je huis te verlaten en in een beschermde omgeving te gaan wonen. Wij zeggen altijd: “het kan nog zo mooi zijn hier, maar het is natuurlijk minder mooi dan hoe het vroeger thuis was”.

Geef vader of moeder de tijd om te wennen of spreek met ze af om tijdelijk een andere huisvesting te betrekken. Wij zien dat bewoners na een maand of drie zich thuis gaan voelen en dan eigenlijk zelf het onderwerp naar huis gaan of weer op zichzelf gaan wonen niet meer aansnijden. Probeer de overgang niet te zwaar te maken, maak er geen te grote beslissing van. Bij mensen met een dementie kan het helpen om er eigenlijk alleen maar over te spreken als ze er zelf over beginnen en dan ook in algemene termen en proberen af te leiden (breng het gesprek op een ander onderwerp, dat doe vaak wonderen)

Wij willen allemaal het beste voor vader of moeder. Maar hij of zij wil zelf niet.

Oude bomen verplanten is heel moeilijk. En er zijn maar weinig ouders, die zelf een hele duidelijke beslissing nemen. Het hoeft voor hen niet, ze zijn er nog niet aan toe! En dat si heel logisch, want het is een grote stap om je huis te verlaten en in een beschermde omgeving te gaan wonen. Wij zeggen altijd: “het kan nog zo mooi zijn hier, maar het is natuurlijk minder mooi dan hoe het vroeger thuis was”.

Geef vader of moeder de tijd om te wennen of spreek met ze af om tijdelijk een andere huisvesting te betrekken. Wij zien dat bewoners na een maand of drie zich thuis gaan voelen en dan eigenlijk zelf het onderwerp naar huis gaan of weer op zichzelf gaan wonen niet meer aansnijden. Probeer de overgang niet te zwaar te maken, maak er geen te grote beslissing van. Bij mensen met een dementie kan het helpen om er eigenlijk alleen maar over te spreken als ze er zelf over beginnen en dan ook in algemene termen en proberen af te leiden (breng het gesprek op een ander onderwerp, dat doe vaak wonderen)

Maak het snel gezellig en huiselijk

Wij adviseren familie altijd om direct kleine persoonlijke spullen mee te nemen. Foto lijstjes, een klein kastje of tafeltje of een klok. Dingen die echt herkenbaar zijn van thuis. Besteed hier aandacht aan, ook als de keuze tijdelijk is, of gezegd wordt je gaat om te revalideren in een zorghotel of je gaat logeren in een huis waar je wat kunt aansterken, zodat het daarna thuis weer beter gaat.

Herkenningspunten uit het verleden kunnen rust geven.

Begeleid de overgang

Belast vader of moeder niet met de verhuizing. Dat is verwarrend en frusterend. Veel mensen kiezen er voor een dagje uit te gaan in de buurt. Meestal neemt 1 van de kinderen deze taak op zich en zorgen de andere voor de verhuizing van de persoonlijke spulletjes.

Aan het eind van de dag bij de aankomst is het goed om met 1 of twee kinderen aanwezig te zijn. Soms om samen te eten en soms alleen maar om te kijken of het goed gaat. Na het avondeten kunnen wij makkelijker het ritueel voor het naar bed gaan overnemen en kunnen de kinderen rustig vertrekken.

Afscheid nemen

Soms is het verstandig geen afscheid te nemen of in ieder geval geen nadruk te leggen op het afscheid. Als vader of  moeder gezellig met anderen in gesprek is, missen ze vaak het afscheid helemaal niet. Afscheid nemen benadrukt nu eenmaal bij iedereen een verlies. Het is nooit vrolijk maar eerder droevig.

Geef de gewenning tijd

Het wennen aan een nieuwe woonomgeving kost tijd. Neem als kinderen die tijd en probeer zoveel mogelijk mee te gaan in het nieuwe ritme van vader of moeder. Op Landgoed Rijckholt werkt het erg goed als kinderen mee komen eten. Vaak eten zij dan, soms met 1 of 2 andere bewoners mee. Dit geeft rust, want vader of moeder vinden het fijn dat er kinderen zijn, maar oudere mensen zijn ook vaak gehecht aan een bepaald ritme. Het is goed om dit expliciet te bespreken met de coordinator, die de ontvangst van de bewoner voor haar rekening neemt.

Hierboven hebben we enkele tips en gedachten geformuleerd. Wij realiseren ons dat iedere situatie anders is, en dat wij de wijsheid niet in pacht hebben, maar we hopen dat het een beetje steun kan geven in een toch vaak moeilijke periode